İstanbul Milletvekili Aykut Erdoğdu ile bir müddet evvel ayrıldığı eski eşi Özge Pomen ortasında geçen telefon görüşmesi kayıtları, geçen günlerde toplumsal medyaya düştü.
Kayıtta Erdoğdu’nun, Tuba Torun’un CHP Parti Meclisi’ne girmesi için Genel Lider Kemal Kılıçdaroğlu’nu aradığını söylediği görüldü. Aykut Erdoğdu, toplumsal medyada paylaşılan konuşma kaydının akabinde hastaneye kaldırılan yeni eşi Tuba Torun’dan özür diledi.
Konuşmaların ortaya çıkmasından sonra Aykut Erdoğdu ve Tuba Torun partiden istifa etti.
CHP’den istifa eden Tuba Torun, yaşananların akabinde TELE 1’den Esma Yapan ve Fırat Yeşilçınar’a konuştu.
Torun şu sözleri kullandı:
“Özel hayatımıza ait hata teşkil eden kayıtların ortaya çıkmasıyla en az %60’ının bot hesap olduğu yorumlar denizinde canlı canlı boğulduk. Bu esnada takviye olan, anlayan, savunan sayısız insan da oldu. Öncelikle onlara hepimiz ismine çok teşekkür ederim; zira çok kere deneyimledim ki, dünya gemisini nefret saçanların kirli lisanları değil, aklı başında insanların sessiz kalması batırıyor. Kayıtların ortaya çıktığı birinci andan itibaren eşimin yanında oldum. Özrünü kabul ettim.
‘Sivil vefata terkedildik’
Siyasetin bunun üzerinden ilerlememesi gerektiğini düşünüyorum. Bu noktada bir mağduriyet varsa, döktüğü emeğine bu ülke için vermiş olduğu uğraşa kabahat teşkil eden özel hayata ait kayıtlar üzerinden ortadan kaldırmaya çalışan bireylerin sorgulanması gerektiğini düşünüyorum. Ben burada eşimle birlikte hareket etmek istedim. Ceza hukukunda mahpus cezası olağanda hata işleyen kişinin toplumdan dışlanması mantığı üzerine konseyidir ancak biz hiçbir hata işlemedik. Bir nevi sivil vefata terk edildik.
‘Utanması gereken özel hayatı ifşa edenler’
Dünyada birçok insan ve çoğunlukla bayanlar özel hayatının ifşasıyla tehdit ediliyor. Bazıları bu yüzden yaşamaktan vazgeçiyor. Bu kabahatlerin en tehlikelisi. Çünkü, ataerkil toplumsal normların dışına çıktığınız anda dışlanıyorsunuz. Meğer, kabahat işlememişsiniz. Hatalı olan siz değilsiniz. Utanması gereken siz değilsiniz. Aksine, utanması gerekenler özel hayatınızı kullanarak tüm emeğinizi, gayretinizi çöpe atmaya çalışanlar. Onur ve onur, erkek dünyanın belirlediği tariflerden ibaret değil.
‘Tazminat hakkım saklıdır’
Ağır bir lince maruz kaldım. Birileri için manevi tazminat ve kabahat duyurusu hakkım gizlidir. Cürüm teşkil eden bir ekip kayıtlar ortaya koydu ve bütün çabayı haksız bir yere koymaya çalıştılar. Hak edilmemiş üzere göstermeye çalıştılar.
Ben yıllar evvel, bu tariflere karşı çıktığım için, çok daha evvelce başlayan bayan hakları uğraşımın bir modülü olarak tek başıma gidip bir siyasi partiye üye oldum. Ataerkinin en katı halini barındıran siyaset değişmeden eşitliğin sağlanamayacağının farkındaydım. Tam da bu yüzden, bayan ve insan hakları uğraşım, siyasetten ebediyen öncelikli oldu. Birçok insanın düşündüğünün bilakis maksadım milletvekili olmak olmadı. Milletvekili olmak sadece bir araçtı. Deva, o yolu yürümekti. Değişim, yolu yürümekle ilgilidir, bir yere varmakla değil.
Elinde oy çuvalıyla tuvalete giden sandık liderlerinin peşinde koşarak başlayan siyasi hayatım, birinci devir en yüksek oyla Partimin Yüksek Disiplin Kurulu’na girerek devam etti. Birçok insan bu muvaffakiyetin ardında birilerini arasa da tüm bunları aslında yalnız ve yalnız kendi gayretimle yaptım. Tüm söylentilere kulak tıkayıp daha da şevkle çalışmaya devam ettim. Avukatlık- siyaset ve feminist gayret üçgeninde nefesim kesilinceye kadar çalıştım. 4 yıl her hafta atlamadan Gazete Duvar’da yazdım, 3 yıl bayan haklarına ait program yaptım. Yüzlerce programa, panele katıldım. Partimle bayan STK’lar ortasında köprü olmaya çalıştım. STK’ların avukatlığını yaptım. Tüm mecralarda gelen her bildirisi tek tek yanıtlamaya çalıştım. Kimi vakit tükendim. 3 gün dinlendim, geri geldim. Zira öteki türlü yaşamayı bilmiyorum.
Son kurultayda anahtar listede değildim. Düşündüğümden çok daha fazla kişinin teşvikiyle alana çıktım. Delegeden tek tek oy istedim. Çalışmalarımı bilen de biliyormuş, onu gördüm ve bayan kotasının da yardımıyla liste delerek YDK’ya tekrar girdim. Bu gururu ter dökerek yaşadım.
Siyaseti öğrendikçe sorgulamaya başladım. Siyaset yaptığım süreçte hiçbir grubun kanadı altına girmedim. Daha fazla beceremedim. “Erkek” üzere davranmadım. Kimi vakit Parti üyesi olduğum için söylemek istediklerimi söyleyemedim. Çokça vakit Partimle bayan hareketi ortasında sıkıştım kaldım. Ağır linçler atlattım. Çok seferler istifayı düşündüm. Ancak önemli bir dayanağım de vardı. Hala var. Çabucak her gün “Size muhtaçlığımız var, sizi artık Meclis’te görmek istiyoruz” bildirileri telefonları aldım. Genç arkadaşlardan özellikle hukuk öğrencilerinden “Örnek alıyoruz” iletileri aldıkça “Olmaz, devam” dedim, güçlendim. Bayanlar ebediyen yanımdaydı. En çok teşekkürü onlara ettim. Kelamın özü, siyasetten fazla çabayı sevdiğimden devam ettim.
Kendimi çok fazla açıklamış üzere oldum kusura bakmayın; zira çok fazla sustum.
‘Dolarla’ değil, ‘yalan dolanla’ dedim’
İfşa edilen kendi ses kaydımda “erkek siyaseti” eleştiriyordum. O ses kaydı bile manipüle edildi “dolarla milletvekili” diye. Meğer “yalanla dolanla milletvekili” diyorum. “Kim bu dolarla milletvekili olanlar?” diye soranlar olmuş, en azından bu yanlışı düzeltmiş olayım.
Her şeye karşın, bir gün uygunluğun kazanacağına inananlar, tüm kötülük direncine karşın kaydeder, iz bırakır. İz bırakmak, ter dökmektir. Bizler -ötelenenler, dışlananlar- her gün, her mecrada varlık gayreti veriyoruz. Bizim takip ettiğimiz izler, ter döken bayanların, kimseye eklentisiz, herkesten bağımsız olmasına hayret edilen bayanların, “Ben varım!” dedikçe “Sen aslında yoksun!” denilen bayanların izleridir. Bizim takip ettiğimiz izler; Füruğ Ferruhzad’ın, Camille Claudel’in, Marie Curie’nin, Virginia Woolf’un, Hypatia’nın, Olympe De Gouges’un, Nezihe Muhiddin’in ve ismini saymakla bitiremeyeceğim -ve hatta ismini dahi bilmediğim- daha birçok ter döken bayanın izleridir. Ayrıcalıklarından vazgeçmek istemeyen kimse sevinmesin; bu uğraş devam edecek. Ve kimse üzülmesin; bu çaba, devam edecek.”