Kudüs’te neler oluyor?
Kudüs’teki olayları, çok sayıda Filistinli ailenin Doğu Kudüs’teki konutlarından tahliye edilmek istenmesi tetikledi.
Kentin İsrail tarafından ilhak edilen bu kısmı memleketler arası hukuka nazaran Filistinlilere ilişkin. İsrail’in en azgın, en radikal yerleşim örgütleri de burada. Emelleri bu bölgenin 1948’den evvel Yahudi mülkiyeti olduğunu kanıtlamak ve olabildiğince çok sayıda Filistinliyi Doğu Kudüs’ten ebediyen sürmek. Bunun için bir manada meskenden meskene savaş yürütüyorlar.
İsrailli yerleşimciler bir İsrail maddesine dayanıyor lakin yasanın milletlerarası bir geçerliliği olmadığı üzere Birleşmiş Milletler kararlarına da ters.
(Tarihte Birleşmiş Milletlerin en uzun vakittir uygulanamayan kararı “Resolution 242”, 22 Kasım 1967’de alınan karar İsrail askerlerinin işgal ettikleri tüm topraklardan çekilmesini istiyor ancak bugüne kadar hayata geçirilebilmiş değil) Filistinliler için olağan ki bölgeyi terk etmelerini söyleyen bir karar yok.
Birleşmiş Milletler işgal altındaki topraklarda bu tıp bir nüfus transferini yasa dışı olarak kabul ediyor lakin bu kimsenin umurunda değil.
İsrail’in Filistinlileri tahliyeyle ilgili (BM’ye nazaran yasadışı) mahkeme kararı bilhassa radikal İsraillilerin Filistin yerleşim bölgelerinde yürüyüşlerle Doğu Kudüs’ün fethini kutladıkları 10 Mayıs’taki Kudüs Günü’ne denk getirildi, ki bu açık bir provokasyondu. Yani İsrail olayları taammüden başlattı.
Bu ortada unutmayalım Netanyahu şimdi iktidarda değil ve bu nedenle “sert askeri önlemler” alma yetkisine sahip değil. Artık idareyi ele aldığında sivil yerleşim yerlerini havadan bombalayıp katliam yapmaktan daha sert nasıl tedbirler alacaksa…
Türkiye’de, İsrail güvenlik güçlerinin Kudüs’teki Filistinlilerin barışçıl şovlarına karşı yürüttüğü aksiyonlara yönelik büyük bir öfke var. Binlerce insan salı gecesi İstanbul ve Ankara’daki İsrail büyükelçilik ve konsolosluk binalarına hakikat yürüdü, İsrail’in “terör politikasını” yüksek sesle kınadı ve Türk ordusunu Filistin’e müdahale etmeye çağırdı.
Halktan aldığı bu dayanağa ek olarak Sayın Cumhurbaşkanımız Recep Tayyip Erdoğan Arap dünyası dışından da olabildiğince çok Müslüman devletini İsrail’e karşı ortak bir protesto duruşu için kazanmaya çalışıyor.
“İslam dünyasının tek sesle konuşması” ve Filistinlilere aktif bir biçimde dayanak verilmesi amacını lisana getiren Sayın Cumhurbaşkanımız Ürdün, Kuveyt ve Mısır’ın yanı sıra Endonezya Devlet Lideri ve Malezya Hükümdarı ile de görüşmekle kalmayıp, tekraren BM’nin müdahale etmesi davetinde bulundu.
Sayın Cumhurbaşkanımız ayrıyeten Filistin Devlet Lideri Mahmut Abbas ve Hamas’ın siyasi önderi İsmail Haniye ile görüştü ve onlara takviye kelamı verdi.
Televizyonlarımızda gördüğümüz Kudüs’teki Tapınak Zirvesi’ndeki Filistinli göstericilerin Cumhurbaşkanımıza tezahüratlarla teşekkür etmelerinin nedeni de bu.
Olaylardan çok evvel hükümet genel olarak İsrail ve ona takviye olan Arap ülkeleri ile yeni bir ölçülü periyot başlatma eforuna girmişti. Ek olarak Kuveyt ve Mısır ile ilgileri düzeltmeye çalıştı.
Yıllardır Türkiye’nin İsrail büyükelçisi olmamasına karşın, yakın vakitte güvendiği bir kişiyi Tel Aviv’in yeni büyükelçisi olarak atadı. İsrail hükümeti ile görüşmeler yapıldı lakin İsrail bizden Filistin’in seçimle gelmiş yasal temsilcisi Hamas’tan vazgeçmemizi talep etti. Yani Türkiye tekrar İsrail ve Batı’nın iki yüzlülüğü ile mazlum Ortadoğu halkları ortasında kaldı.
Genel görüntü bu türlü fakat bizim muhalefete sorarsanız Türkiye’nin dış siyaseti berbat. Hatta “‘one minute’den sonra Filistinlilerin hiç yüzü gülmedi” diyen meczuplar bile var.
Sayın Cumhurbaşkanı, Trump sonrası ABD ile alakaları daha olumlu düzleme çıkarmak için çeşitli teşebbüslerde bulundu, Biden’ın de emsal bir yaklaşım içine girmesini bekledi lakin Biden’dan “Ermeni Soykırımı” geldi. Yani uzatılan el itildi.
Muhalefet bunu hükümetin ABD’ye boyun eğmesi olarak tanımladı. Hükümet Arap ülkeleri ile ve bilhassa Kuveyt ve Mısır ile alakaları düzeltmek için adımlar attı. Akdeniz’deki haklarımızı savunmak için Yunanistan-Güney Kıbrıs-Fransa cephesinden Mısır’ı koparmaya çalıştı. Muhalefet bunu da Mısır diktatörü Sisi’ye yanaşmak olarak damgaladı.
Hakikaten Kudüs’teki son olaylardan evvel İsrail’e büyükelçi atama ve bağları düzeltme eforunu da muhalefet İsrail’e boyun eğme olarak isimlendirdi. Yani hem “one minute” e çemkirdiler, hem de ölçülü girişimlere…
Anlaşılan o ki; Türkiye’nin en büyük memleketler arası ilgiler sorunu, o problemlerin bir modülü haline gelmiş kendi omurgasız, prensipsiz, ahlaksız iç muhalefeti.. @kalemciler
